De eerste stappen:

We liepen met een vaag idee rond dat wanneer Esther klaar is met haar studie om in Australië te gaan backpacken. Dave was 1 ½ jaar eerder klaar en wist niet echt wat hij wilde gaan doen. Hij wilde of een eigen bedrijf beginnen of een reis maken maar dan liever niet naar Australië. We zijn gaan brainstormen welk werelddeel we beide boeiend vinden. Dit hebben we gedaan door allebei een top 3 te maken. Hieruit kwam dat we naar Azië zouden gaan. We wilde alleen niet zo flauw zijn om ergens naartoe te vliegen, we besloten om overland naar Australië te gaan. Zo kunnen we langzaam aan het cultuurverschil wennen en de cultuur- en temperatuursverschillen. Na de atlas bestudeerd te hebben kwamen uit de volgende route’s:
Route 1:
Oost- Europa -> Rusland -> Verre Oosten -> Australië
Route 2:
Zuid-Europa -> Midden Oosten -> Verre Oosten -> Australië
Route 3:
Zuid-Europa -> Afrika -> Verre Oosten -> Australië

Route 3 viel meteen af omdat of je moet een boot zien te versieren om naar India te kunnen varen. Wat niet even gemakkelijk is om dit binnen een redelijk budget te kunnen krijgen of je moet door Saudië-Arabië, Irak gaan wat we beide niet echt zagen zitten.
Op zich wilde we beide India graag zien dus dan zou Route 2 het gemakkelijkst zijn maar we hadden/hebben geen idee hoe het zit met de veiligheid in Iran. We besloten om dit uit te zoeken en anders gaan we met de Transsiberië-express naar China toe.
Er bleef natuurlijk open met welk vervoermiddel we gaan reizen namelijk: openbaar vervoer, de auto of de fiets. Het leek ons beide erg duur om te gaan fietsen omdat je langer onderweg bent en de aanschaf van de fiets leek duur. Dit is meer een optie voor de toekomst. De auto heeft als voordelen dat je erin kunt slapen, dat je niet met je spullen hoeft te sjouwen en dat je gemakkelijk ergens weg kunt gaan wanneer je er niet veilig voelt. Het heeft de volgende nadelen: hoge aanschafkosten, verzekering en wegenbelastingkosten, minder contact met de bevolking en het lijkt ons minder veilig omdat de bevolking aan je nummerbord zien dat je geen inlander bent en een dure auto bezit. Dus dan ben je in hun ogen rijk.  
We kozen om met het openbaar vervoer overland naar Australië te gaan via Turkije en Iran. Ondertussen hadden we al ontdekt dat het zo nu en dan gedaan wordt en Lonely Planet heeft er een boek over geschreven. Dus dat moet wel goed komen.

Na 11 September begon Amerika Afganistan aan te vallen. Niet dat we daar doorheen komen maar de Taliban is naar Pakistan gevlucht. Het zou dus niet echt veilig te zijn om erdoor heen te reizen. We willen allebei graag India zien. We hadden een paar mogelijkheden. We gaan met de Transsiberië of de Transmongolië-express naar Beijing. Om vervolgens van daaruit naar India te gaan. Dit betekent dat we weer terug moeten. Als  we dan toch in in de Transmongolië-express zitten dan willen we natuurlijk ook in Ulan Batar (hoofdstad van Mongolië) uit stappen. Aangezien dit een kostbare reis is. De Transsiberië-express met stop in Mongolië kost alleen al Fl 1900,-. We kunnen natuurlijk ook vanuit Iran naar Turkenistan, Oezekistan, Tadzjikistan naar India. Dit kunnen we tevens via Rusland naar Kazachstan, Kirgizistan naar India. Optie nummer 3 is om gewoon naar India te vliegen. Een enkele reis naar India is ongeveer Fl 700,-. De visa’s van Centraal Azië zijn moeilijk te verkrijgen en er rijden niet veel treinen. We besluiten om naar India te vliegen en vandaar uit verder te gaan. Een nadeel is dat we dan wel een onwijze cultuurshock krijgen.

In de laatste week van mei lazen we op internet dat er in Rotterdam een winkel van Kilroy travels opent. Om dit te vieren verkopen ze tickets van €10 voor de eerste tien bezoekers. De hoofdprijs in naar Kathmandu. De andere zijn naar New York, Toronto, een verassing(Nairobi) en naar een bestemming in Europa. Zo’n kans laten we natuurlijk niet liggen om voor €10 naar Kathmandu te vliegen. Aangezien  Dave een werkende man is, besluiten vrijdagmiddag (31 mei) daar naar toe te gaan. De winkel gaat  de volgende ochtend (1 juni)  om 12:00 open. Als we daar aan komen, blijken we nummer 9 en 10 te zijn. We gaan voor een bestemming in Europa (Istanbul).