Het eerste begin
Mijn modelbouw- en vliegcarriere begon in 1988. Voor mijn twaalfde verjaardag kreeg ik van mijn ouders een vrij-vliegende A3 zwever, de Scirocco. Dit model was binnen een week afgebouwd, want ik kan niet wachten. Een heleboel aspecten van het ontwerp snapte ik echter niet. Waarom moest dat stabilo nou scharnieren en waar was dat lontje nou voor??? Gelukkig waren mijn lanceerkunsten van dat moment ook niet al te best, want anders was hij op een dag met thermiek gegarandeerd weggevlogen. Tijdens de eerste serie lancering ging het al mis. Te hard lopen en een gebroken vleugel. Daarna heb ik nog veel min of meer succesvolle pogingen met dit model ondernomen. Maar langzamerhand leerde ik wel een beetje hoe een modelvliegtuig nou eigenlijk moest vliegen. LUCHTVERKENNERS!

Het serieuze begin: De Varta Fly Ondertussen had ik wel besloten dat ik ooit een keer echt zou gaan modelvliegen. Een vriend van mij, Marcel Stoof, deed mee en samen gingen we uitzoeken wat we moesten doen om echte grondpiloten te worden. Na wat informeren kregen we te horen dat we (toen nog) pas vanaf 14 jaar mochten vliegen. Tot mijn 14e verjaardag heb ik vervolgens van alles uitgezocht. Welke model, waar we konden vliegen, wat ik allemaal nog meer moest hebben. Uiteindelijk was de grote dag daar, ik werd 14 jaar en ik kreeg mijn eerste electro-zwever, de Varta Fly van Graupner.

Varta Fly:

Spanwijdte:	160 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Vliegt nog steeds als helling zweefvliegtuig

Daarna moest ik nog de hele zomervakantie hard werken om geld genoeg bij elkaar te krijgen om de radiografische besturing en alle andere spullen bij elkaar te krijgen. Ondertussen bouwden Marcel en ik samen redelijk rustig onze modellen af. Aan het einde van de zomervakantie was het zover en kon er gevlogen worden. Iemand had mij er (tegen mijn zin in) van overtuigd dat ik maar het best naar een club kon gaan om echt te leren vliegen. Dus alles in de auto en op naar het dichtsbijzijnde modelvliegveld van WBLC "De Grondpiloten". Daar aangekomen werden we van harte verwelkomd en werd voorgesteld onze modellen eerst maar te keuren. Dat was maar goed ook, want er mankeerde nog een hoop aan. Dus konden we weer naar huis en alles gaan verbeteren. Een paar weken later was het dan toch echt zover en waren onze modellen klaar voor onze luchtdoop. Een van de leden die goed waren in het invliegen van modellen en leren vliegen van mensen, Erik Scheringa, heeft mijn Varta Fly voor het eerste gevlogen. Alles werkte perfect en bij de tweede vlucht mochten ik al even proberen hoe het was om MIJN vliegtuig te besturen. Dat viel nog niet mee. In de (winter-)maanden daarna heeft Erik mij echt perfect leren vliegen (waarvoor nog steeds dank), tussen alle herfst-stormen en sneeuwbuien door. Na de winter kom ik zelfstandig mijn rondjes vliegen met mijn Varta Fly. Toen werd het tijd om na te denken over het volgende model. Later het ik de motor verwijdert en een blok lood gemonteerd en zo heeft dit vliegtuig nog veel als (helling)zweefvliegtuig gevlogen.

Het tweede model: De Chip
Mijn verjaardag naderde weer en aangezien dat op dat moment mijn voornaamste bron van inkomsten was, ging ik op zoek naar een mooi volgend model. Het electro zweven beviel mij wel, alleen mocht het nu iets gewaagder. Samen met mijn vliegmaatje Marcel besloot ik de Chip van Graupner te kopen. Deze had rolroeren, was wat sneller en werd aanbevolen als de opvolger van de Varta Fly. Weer volgde een zomervakantie van bouwen en geld verdienen en al snel gaf Erik mijn Chip zijn luchtdoop.

Chip:

Spanwijdte:	150 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Vliegt nog steeds als helling zweefvliegtuig

De standaard aanbevolen motor bleek echter veel te weinig vermogen te leveren (Het vliegtuig kon met volle accu net naar een meter of 20 stijgen om daar met veel moeite op dezelfde hoogte rondjes te draaien). Daarom werd besloten een snellere motor te moteren en een extra cel aan het accu-pakket toe te voegen. Daarna leerde ik dit vliegtuig in een paar weken tijd vliegen. Marcel crashte zijn Chip al snel en hield het modelvliegen, op wat experimenten met radiobestuurde zeppelins na, voor gezien (Hij was volgens mij een van de eerste mensen in Nederland met een vliegend en goed controleerbaar model van een zeppelin). Aan dit vliegtuig heb ik veel plezier gehad, vooral met de eerste pogingen om wat aan kunstvliegen te doen. Later heb ik de motor verwijdert en een blok lood gemonteerd en in deze configuratie is dit vliegtuig nog steeds een leuke hellingvlieger.

Meer snelheid graag: De Speeder
Nu vond ik het tijd voor iets nog snellers en kocht ik na wat twijfelen (Robbe had ook nog de Micro-Racer, die ik ook erg interessant vond) de Speeder van Robbe. Een soort vergrote electro pylon racer.

Speeder:

Spanwijdte:	120 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Ligt nog steeds te wachten tot ik weer ga electro vliegen en ik een goeie propeller heb.

Bij de eerste vluchten bleek dat ook dit vliegtuig met de standaard configuratie veel te weinig vermogen had om fatsoenlijk te vliegen. Daarop besloot ik een echt Keller motor te kopen en het hier mee te proberen. Het vliegtuig klom nu wel redelijk en was redelijk te vliegen, maar de gemonteerde propeller was veel te groot, dus het vliegtuig maakte alleen snelheid zodra de motor uitgeschakeld werd. Dit probleem is nooit opgelost, want ik crashte de Speeder en had daarna veel meer aandacht voor mijn nieuwste aanwinst.

Nog harder: De High-Speed
Ik was door de Speeder absoluut niet tevreden gesteld in mijn zucht naar snelheid, dus toen ik een High Speed van Simprop aangeboden kreeg, was de beslissing snel gemaakt.

High Speed:

Spanwijdte:	120 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Weggevlogen en nooit meer teruggezien...

Deze High Speed was door een ander clublid gecrasht en gedoneerd aan Edwin Martens. Die heeft hem toen voor een zacht prijsje aan mij verkocht, maar hij moest nog behoorlijk gerepareerd worden. Ook had ik nog nooit brandstof-motoren gevlogen, dus moest ik ook nog zo'n ding kopen. De keuze viel op een APS 32, toen een net geintroduceerd merk. Nadat alles gerepareerd en gemonteerd was, heeft Erik dit vliegtuig voor mij ingevlogen. De eerste paar vluchten wou de motor niet goed lopen en viel om de haverklap uit. Toen bij de vijfde vlucht gebeurde het. Het vliegtuig werd gelanceerd, maar mijn pinnetje waarmee je de ontvanger aan en uit kan zitten was verkeerd gemonteerd. De ontvanger moet aangaan als het pinnetje in de romp geduwd word, maar dat had ik precies verkeerdom gemonteerd. Bij het opgooien raakte de gooier het pinnetje en mijn ontvanger ging dus UIT! En nu bleef de motor natuurlijk wel goed lopen en natuurlijk was het vliegtuig ook precies goed uitgetrimd. Dus daar zag ik mijn vliegtuig in cirkels hoger en hoger klimmen en met de wind richting het Belgische land vliegen. Gelijk daarop ik een grote zoektocht georganiseerd, maar ondanks dat ik zelf nog een week heb lopen zoeken, heb ik nooit meer iets van dit vliegtuig vernomen.

De redding: De Race Rat
Het wegvliegen van mijn High Speed was een grote klap voor mijn modelvlieg-activiteiten. Ik was bijna al mijn radio-apparatuur kwijt en veel geld had ik als scholier niet. Gelukkig was daar de redding. Fred Rombouts had ooit een keer een Race Rat gekocht, maar was zich later met modelboten gaan bezighouden. Hij heeft mij daarom zijn bouwpakket van zijn Race Rat gegeven.

Race Rat:

Spanwijdte:	100 cm
Gewicht:	1000 gram
Huidige status:	Was uiteindelijk zoveel beschadigd door crashes dat ik hem maar weggegeven/-gegooid heb.

De apparatuur en een motor heb ik daarna toch weten te kopen en een tijdje later was dit gave vliegtuig af. Hij was helaas wat zwaar geworden omdat ik de vleugel bedekt had met 40 grams glasmat ipv. 25 grams. Om die reden was de overtrek van dit vliegtuig nogal gemeen. Tussen alle crashes vanwege dit gemene trekje door heb ik veel lol aan dit vliegtuig beleefd, want nu was ik bijna iedereen te snel af. Ik vond het erg leuk om flink hoog te stijgen en dan vol gas zo hard en laag mogelijk over het vliegveld te scheuren, gevolgd door een hoge bocht of Immelmann en dan nog een keer enz. Later werd dit vliegtuig door de vele reparaties zo zwaar en onhandelbaar dat ik hem ontmanteld en weggegeven/-gegooid heb.

Leren zweven: De Grote Zwever
Met mijn Varta Fly en Chip had ik wel thermiek gevlogen, maar leren om een zweefvliegtuig te landen, waarbij je echt maar een kans hebt, is toch iets anders. Dit grote vliegtuig heeft mij leren zweven, vooral omdat hij ook nogal traag was, dankzij zijn grootte.

Grote Zwever:

Spanwijdte:	360 cm
Gewicht:	600 gram (?)
Huidige status:	Was uiteindelijk zoveel beschadigd door crashes dat ik hem maar weggegeven/-gegooid heb.

Ik heb hem gekocht van een verre kennis voor 10 gulden. Het grote nadeel van dit vliegtuig was, dat hij erg snel kapot was. De staartboom was superdun en het hout was al erg oud. Uiteindelijk heb ik hem (na de staartboom ontelbaar vaak gebroken te hebben) goed gecrasht door een grondzwaai bij een landing met erg harde wind. Maar heel erg veel "value for money"!!!

Hellingvliegen: De Schuimdelta
Na het bouw- en vliegverslag van de Schuimdelta in een Bouwen en Vliegen van een paar jaar terug, besloot ik om zelf ook eens een Schuimdelta te bouwen. De eerste poging was in mijn tweede modelvliegjaar en brak bij de eerste lancering gelijk doormidden. Een paar jaar later heb ik samen met Christian een nieuwe gebouwd en deze hebben we deze boven de duinen bij Bloemendaal aan Zee uitgeprobeerd. We hebben nog een poging gedaan om een combat te houden, maar dat is er nooit echt van gekomen. Binnenkort moet ik weer eens een nieuwe bouwen, want mijn huidige "Schuimpje" is goed afgeragd.

Schuimdelta

Schuimdelta:

Spanwijdte:	100 cm
Gewicht:	500 gram
Huidige status:	Hier raggen we nog steeds mee boven de duinen, ik moet alleen binnenkort een nieuwe hebben, want deze is toch wat afgeragd.

Eerste schoolyard-flyer: De Mini
Ondertussen was ik mij gaan interesseren voor kleine vliegtuigjes. Het concept dat je in principe overal kan vliegen, stond mij erg aan. Ik had op een rommelmarkt ook ergens een werkend COX-motortje gekocht voor 5 gulden, dus dat kon ik daar mooi voor gebruiken. Op een dag had ik een middag vrij van mijn school en ben ik dit model op de gok gaan ontwerpen en bouwen. Het vliegprofiel was een losse schets van mijn pen en de rest van het ontwerp was vooral gebaseerd op de ruimte die ik nodig had voor de besturing en motor en het te verwachten gewicht.

Mini:

Spanwijdte:	40 cm (?)
Gewicht:	250 gram (?)
Huidige status:	Na wat experimenten heb ik hem maar weggegooid.

Nadat het ding afgebouwd had, heb ik hem maar eens geprobeerd te vliegen, maar hij bleek onhandelbaar fel op zijn stuurreacties. Sturend met mijn trim heb ik het ding nog een paar seconden in de lucht kunnen houden, maar feitelijk was het ding niet te vliegen.

Tweede schoolyard-flyer: De ?
Na mijn eerste poging met de mini besloot ik om een ontwerp uit de Model Airplane News uit te proberen. Dit ontwerp was eigenlijk bedoeld voor de kleinste COX-motor, de 0.10, maar door het ontwerp met 50% te vergroten, heb ik het geschikt gemaakt voor de standaard COX 0.8 motor.

Mini2:

Spanwijdte:	40 cm (?)
Gewicht:	250 gram (?)
Huidige status:	Na wat een crash in de boom heb ik hem maar weggegooid.

Tenminste dat dacht ik, want het uiteindelijke vliegtuig was een aardig race-monstertje. Dit vliegtuig presteerde prima, alleen de besturing liet wat te wensen over, door speling in het toegepaste besturingssysteem (mini closed loop).

Derde schoolyard-flyer: De Pocket Rocket

Pocketrocket

Pocketrocket

Pocket Rocket:

Spanwijdte:	60 cm
Gewicht:	250 gram
Huidige status:	Na wat crashes heb ik hem afgedankt en Pocket Rocket 2 gebouwd, waarvoor ik wel dezelfde vleugel heb gebruikt.

Vijfde schoolyard-flyer: De Speed Delta

Speed Delta:

Spanwijdte:	60 cm
Gewicht:	250 gram
Huidige status:	De romp is gebroken bij een crash. Misschien repareer ik hem nog.

Vierde schoolyard-flyer: De Pocket Rocket 2

Pocket Rocket 2:

Spanwijdte:	60 cm
Gewicht:	250 gram
Huidige status:	Net als Pocket Rocket 1 ook goed gecrasht en afgedankt. Binnenkort moet ik nr. 3 eens bouwen.

Zesde schoolyard-flyer: De Mini Rocket
Dit vliegtuigje heb ik eigenlijk speciaal gebouwd voor de "Gentlemen's Contest". Bij deze wedstrijd is het de bedoeling om een vliegtuig in een zo klein mogelijke koffer naar het vliegveld mee te nemen.

Ik met mijn Minirocket tijdens de koffertjes-wedstrijd (vliegtuig nog in het koffertje)

Ik ben de tweede van links (witte pak, vliegtuigje met de paarse/gele vleugel)

Mini Rocket:

Spanwijdte:	40 cm
Gewicht:	150 gram
Huidige status:	Still going strong. Alleen het tankje lekt, dat moet nog even opgelost worden.

Zevende schoolyard-flyer: De Mini Schijf
Deze vliegtuigjes hebben Christian en ik gebouwd om te kijken of deze vliegtuigtjes konden vliegen, hoe ze zouden vliegen en wat eraan te verbeteren zou zijn. Nu wat gekloot bij de eerste testvluchten hebben we ze uiteindelijk vliegend gekregen. Ze vliegen echt keihard, als een raket. De speling op de aansturing en de servo's was echter zo groot, dat de trimstanden constant veranderden. Vloog niet echt fijn. Later hebben we nog een schijf twee keer zo dik gemaakt (de oorspronkelijke dikte was de geschaalde dikte van een gewone schijf (8 mm). Deze heeft echter nooit meer gevlogen.

Voorraadje Minischijfjes

Mini Schijf:

Spanwijdte:	28 cm
Gewicht:	150 gram
Huidige status:	Liggen op zolder te wachten tot er misschien weer eens een nieuw experiment mee gebeurt.

Semi-scale mini model: De Messersmidt

Messersmidt:

Spanwijdte:	80 cm
Gewicht:	900 gram
Huidige status:	De Messersmidt hangt mooi te zijn op mijn bouwkamer. Ik zoek nog steeds naar een passende motorsteun.

Sport flyer: De Cessna

Cessna:

Spanwijdte:	140 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Na wat experimenten en crashes heb ik dit vliegtuig afgedankt.

Fun flyer: De Schijf

Schijf:

Spanwijdte:	80 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Ligt te wachten op reparatie van het radiobesturings compartiment en een nieuwe cylinderkop voor de OS 81 Surpass.

Classic zwever: De Hi-Fly

Hi-Fly:

Spanwijdte:	220 cm
Gewicht:	450 gram
Huidige status:	Stil going strong.

Sportflyer: De Taxi Cup

Taxi Cup:

Spanwijdte:	140 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Stil going strong.

Experimentele hellingzwever: De Flying Wing

Flying Wing:

Spanwijdte:	120 cm
Gewicht:	700 gram
Huidige status:	Na wat experimenten en een crash heb ik hem afgedankt.

Het werkpaard: De Pegasus

Pegasus:

Spanwijdte:	160 cm
Gewicht:	3000 gram
Huidige status:	Still going strong.

Pure hellingzwever: De Talon


Talon

Talon:

Spanwijdte:	127 cm
Gewicht:	350 gram
Huidige status:	Dit vliegtuig is nog steeds in aanbouw. De romp is ruwbouw af, de vleugel moet nog gebouwd worden.

Speciaal semi-scale model: De FB9


De FB9

FB9:

Spanwijdte:	120 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Na diverse testvluchten en de uiteindelijke demovlucht ligt dit toestel te wachten op een nieuwe bestemming.

F3B-zwever: De Sperwer

Sperwer:

Spanwijdte:	240 cm
Gewicht:	1500 gram
Huidige status:	Net 2e hands aangeschaft. Na inbouw van apparatuur en wat afstellen kan ik hem vliegen.

Er staan natuurlijk nog een heleboel vliegtuigen en andere projecten in de planning. Daarover kun je hier meer lezen!

Copyright © Dave van Dongen
Best bekeken met Internet Exploder 3 of hoger op 1024 * 768